مشعل گازی

مشعل عمل احتراق یا تولید آتش جهت گرم کردن آب را در دیگ انجام می دهد.

در واقع مشعل دیگ بخار وسیله ای است که با فراهم کردن شرایطی کنترل شده امکان تبدیل انرژی سوخت را به انرژی گرمایی به صورت مداوم و ایمن فراهم می کند.

چگونه مشعل انتخاب کنیم؟

هرچند که تمام قسمت های سیستم حرارت مرکزی برای گرمایش مطلوب ساختمان واجد ارزش و اهمیت خاص خود می باشند، ولی بی تردید قلب سیستم حرارت مرکزی مشعل است،

نتخاب اندازه ی مشعل پس از تعیین وزن سوختی که در ساعت مصرف می کند با استفاده از کاتالوگ انجام می گیرد.

مهم ترین مسئله در سیستم های حرارتی انتخاب مشعل دیگ بخار صحیح می باشد که برای سیستم های حرارت مرکزی طراحی شده باشد.

متاسفانه برخی مشعل های صنعتی با شعله باز که مخصوص کوره های صنعتی یا آجرپزی با سرعت محصولات احتراق بالا و درجه حرارت بیش از ۶۰۰ درجه سانتیگراد و غیر قابل تنظیم می باشد،نادانسته در بازار عرضه و در دیگ های حرارتی مورد استفاده قرار می گیرند که مشکلاتی به شرح زیر در سیستم ایجاد می کند:

شعله در دیگ های حرارتی بایستی بطور موازی در داخل کوره دیگ باشد و از تمرکز نوک شعله قوی روی بدنه دیگ اجتناب گردد. تمرکز شعله روی قسمت خاصی از بدنه دیگ باعث می گردد که درجه حرارت آب در قسمت تمرکز شعله به مرحله جوش رسیده و بی کربنات ها و نمک های محلول در آب در این قسمت دیگ تبدیل به بی کربنات ها و نمک های راسب شده و در این قسمت داغ که معمولا کانال عبور سقف دیگ در قسمت تمرکز شعله است انباشته شده و بتدریج مسیر عبور آب تنگ تر و بالاخره مسدود گردد.

انسداد مسیر عبور آب در اثر تمرکز شعله مشعل دراین قسمت، درجه حرارت این قسمت را بدلیل عدم امکان تبادل و عبور آب و تمرکز شعله تا ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد بالا برده و باعث سوختن و تنش حرارتی و ترک و پارگی دیگ می شود. در مشعل هایی که امکان تنظیم شعله و سرعت آن بطور موازی در داخل کوره دیگ را دارند.

هوا و گازهای داغ از کانال های رفت و برگشت دیگ عبور و دیگ بطور یکنواخت گرم و از ایجاد نقطه داغ و رسوب مقطعی در دیگ جلوگیری 
و چنانچه سختی آب نیز بالا نباشد یا در سیستم سختی گیر با کارکرد مرتب وجود داشته باشد دیگ عمر بسیار طولانی خواهد داشت.

بنابراین در انتخاب مشعل رعایت شرایط زیر ضروری می باشد:

1. مشعل های دیگ های حرارتی برای درجه حرارت های بالای ۶۰۰ درجه سانتیگراد توصیه نمی شوند و سرعت محصولات احتراق در دهانه مشعل ها بمنظور یکنواختی حرارت و سرعت مطلوب باید قابل تنظیم باشد.

2. برای تامین شعله موازی شعله پوش مشعل تخم مرغی یا لبه های آن به داخل جمع شده باشد و لوله سوخت رسان به نازل امکان تنظیم عقب و جلو جهت موازی کردن شعله را داشته باشد.

3. در مشعل های گازوییلی زاویه نازل جهت جمع کردن شعله حتی الامکان ۳۰ درجه و از نوع S (شعله جمع) باشد و از استفاده نازل نوع ۶۰ درجه و H (شعله توخالی که رینگ خارج را گرم می کند) و مخصوص کوره های صنعتی است پرهیز شود.

4. طول شعله موازی در داخل دیگ با رگلاژ شیر یا پمپ طوری تنظیم شود که حدودا بعد از ۴/۳ طول دیگ قطع شود.

5. حداکثر ظرفیت انتخابی مشعل انتخابی معادل ظرفیت حرارتی دیگ باشد و چنانچه ظرفیت بالاتری مورد نظر است به پره های دیگ اضافه شود.

6. میزان مخلوط هوا و سوخت طوری تنظیم شود که هیچگونه بوی نامطبوعی از دریچه بازدید داخل دیگ بیرون نیاید و چنانچه امکان دارد با دستگاه های آنالیز گازهای خروجی محصولات احتراق کنترل گردند.